Papież na powitanie: ŚDM, Jan Paweł II

„Po raz pierwszy odwiedzam Europę Środkowo-Wschodnią i cieszę się, że rozpoczynam od Polski, której synem był niezapomniany św. Jan Paweł II, inicjator i promotor Światowych Dni Młodzieży. Lubił on mówić o Europie, że oddycha ona swoimi dwoma płucami: marzenie o nowym europejskim humanizmie ożywione jest twórczym i harmonijnym oddechem tych dwóch płuc oraz wspólną kulturą, która znajduje w chrześcijaństwie swoje najsolidniejsze korzenie”.

Tymi słowami Ojciec Święty, przemawiając na Wawelu, wskazał główny cel swej podróży do naszego kraju – światowe spotkanie z młodymi, a zarazem jej związek z postacią Papieża Polaka oraz polski i europejski kontekst historyczny. Wyznał, że „zawsze był pod wrażeniem żywego zmysłu historycznego Jana Pawła II”, który „gdy mówił o narodach, wychodził od ich dziejów”. Franciszek podkreślił, że świadomość tożsamości niezbędna jest dla budowania wspólnoty narodowej wiernej tradycji i otwartej na odnowę.

„W tej perspektywie niedawno obchodziliście 1050. rocznicę Chrztu Polski. Było to z pewnością ważne wydarzenie jedności narodowej, które potwierdziło, że zgoda, pomimo różnorodności poglądów, jest pewną drogą do osiągnięcia dobra wspólnego całego narodu polskiego. Także owocna współpraca na płaszczyźnie międzynarodowej i wzajemny szacunek dojrzewają poprzez świadomość i poszanowanie tożsamości własnej oraz innych. Dialog nie jest możliwy, jeśli każdy nie wychodzi od swojej tożsamości”.

Papież wyraził wdzięczność Bogu za podjęte przez Kościół w Polsce inicjatywy pojednania, jak wzajemne przebaczenie między episkopatami polskim i niemieckim sprzed pół wieku czy późniejszą wspólną deklarację z rosyjskim Kościołem prawosławnym. Naród polski „po burzach i ciemnościach” odzyskał swą godność. „Świadomość przebytej drogi” pozwala mu „sprostać wyzwaniom chwili obecnej, wymagającym odwagi prawdy i stałego zaangażowania etycznego”, z poszanowaniem godności osoby.

Wśród wyzwań Ojciec Święty wspomniał migrację. Zachęcił, by „zidentyfikować przyczyny emigracji z Polski”. Jednocześnie wskazał potrzebę „przyjęcia ludzi uciekających od wojen i głodu”, pozbawionych prawa do wyznawania swojej wiary, i wezwał do współpracy międzynarodowej dla rozwiązania konfliktów i wojen. Zachęcił naród polski, aby „w świetle swojej tysiącletniej historii patrzył z nadzieją w przyszłość i na problemy, którym musi stawić czoło. Taka postawa sprzyja klimatowi szacunku między wszystkimi środowiskami w społeczeństwie i konstruktywnemu dialogowi między różnymi stanowiskami”. Stworzy też warunki dla rozwoju demograficznego, „rodząc ufność w możliwość zapewnienia dobrej przyszłości swoim dzieciom” – powiedział Franciszek

„Polityka społeczna na rzecz rodziny, pierwszej i podstawowej komórki społeczeństwa, aby wspierać te najsłabsze i najuboższe, pomagając im w odpowiedzialnym przyjęciu życia, stanie się w ten sposób jeszcze bardziej skuteczna. Życie musi być zawsze przyjęte i chronione – zarówno przyjęte jak i chronione – od poczęcia aż do naturalnej śmierci, i wszyscy jesteśmy powołani, aby je szanować i troszczyć się o nie. Z drugiej strony do zadań państwa, Kościoła i społeczeństwa należy towarzyszenie i konkretna pomoc wszystkim, którzy znajdują się w sytuacji poważnej trudności, aby dziecko nigdy nie było postrzegane jako ciężar, lecz jako dar, a osoby najsłabsze i najuboższe nigdy nie były pozostawiane samym sobie”.

ak/ rv